بیماری سفیدک گندم

سفیدک داخلی گندم معمولا به آبیاری بیش از حد مزرعه و یا اشباع شدن مزرعه از آب مربوط است، با جلوگیری از آبیاری بیش از حد سفیدک داخلی گندم کنترل می شود،
سفیدک داخلی گندم با نام علمی Sclerophkhora macrospora به سفیدک کرکی و دروغی نیز معروف است،
قارچ عامل بیماری دامنه میزبانی وسیعی داشته و جو، برنج، یولاف، ذرت خوشه ای و بسیاری از گندمیان را آلوده می کند.
عامل بیماری به وسیله بذر، بقایای گیاه و خاک آلوده قابل انتقال است. در دمای بین 10-25 درجه سانتی گراد گسترش بیماری شدت می یابد. بیماری ممکن است توسط عامل بیماری موجود در خاک آغاز شود و یا از طریق علف های هرز میزبان مانند اگروپیرون، علف پشمکی و پوآ رخ دهد. وجود آب برای آلودگی ضروری است.
سفیدک داخلی گندم به طور معمول در مناطق مرطوب و مزارع آبی بیشتر در قسمت های آبگیر مزرعه دیده می شود. غلاف های برگ در آب ساکن آلوده می شوند.
علائم آلودگی در طی رشد طولی گیاه در مراحل پنجه زنی و به ساقه رفتن کاملا آشکار است. علائم بیماری بیشتر در مراحل اولیه رشد گیاه میزبان به صورت زردی برگها، کوتولگی شدید و پنجه زنی زیاد مشاهده می شود. بسیاری از گیاهانی که آلودگی شدید دارند، طی مرحله پنجه زنی تا اوایل مرحله رشد طولی ساقه از بین می روند. قبل از خوشه دادن، برگها در بوته های آلوده، ضخیم، چرمی و یا دارای برآمدگی می شوند. چنین بوته هایی به طور معمول تولید خوشه و دانه نمی کنند و بسیاری از آنها قبل از ساقه دادن می خشکند. در صورت تشکیل خوشه، پوشش های گل ضخیم، گوشتی، کشیده و بدشکل می شود. دانه های حاصل از خوشه های آلوده، قدرت جوانه زنی ندارند. پس از خوشه دادن، بوته های آلوده برگها و خوشه های پیچیده ای دارند و بسیاری از آنها اندام های تغییر یافته برگی دارند.
کنترل سفیدک داخلی گندم وقتی مناسب است که از نگهداری آب جلوگیری شود، در نواحی که چنین مشکلی وجود دارد اصلاح و زهکشی خاک مفید است. ممانعت از آلودگی خاک به وسیله بقایای گیاهی میزبان در زمان پاکیزه سازی خاک در مبارزه با بیماری موثر است. استفاده از ارقام مقاوم، ضدعفونی بذور، تناوب زراعی و کنترل علف های هرز از دیگر راههای کنترل سفیدک داخلی گندم است.