سن سبز پنبه Nezara viridula
معرفی آفت
این سن به گل، جوانه ها، قوزه های پنبه و شاخه های جوان حمله می نماید و از شیره گیاهی می مکند. تخمهای پنبه نارس مانده و ممکن است وزن آنها تا 45 درصد کاهش یابد. الیاف پنبه نیز نارس مانده و دوام خود را از دست می دهد و نازک می ماند. الیاف پنبه در نقاطی که حشره نیش می زند تغییر رنگ می دهد و زرد قهوه ای می شود. زمستان را به صورت حشره کامل زیر بوته ها و کلوخه های خاک بسر می برد. دورة تکاملی آن حدود 56 روز است و ممکن است تا 4 نسل در سال داشته باشد.
Siebenpunkt auf einer |
Eier des |
Ameisen verteidigen ihre Blattlauskolonie. |
نحوة خسارت روی ذرت:
الف-خسارت به برگ و جوانه مرکزی
ب-خسارت به ساقه
ج- خسارت به بلال
هـ – ایجاد حالت جاروئی در گیاه
کنترل: در زراعت برنج اقدامات زیر در کم کردن جمعیت آفت مؤثر بوده است. 1-قطع بوته های برنج در محل طوقه. 2-یخ آب زمستانه 3-شخم زمستانه را در اسفند ماه وقتی که اکثریت لاروها به سطح آمده و در داخل کلش برنج به شفیره تبدیل می گردند. 4-حذف میزبانهای واسطه به خصوص لویی در اطراف مزارع برنج.
|
Aphis pomi
(Hom.: Aphididae)
این شته در سراسر کشور هر جا که سیب کشت شود وجود دارد. این آفت به برگ و نوک شاخههای نورس، جوانهها حتی گلها نیز خسارت میزند و باعث کم شدن محصول میگردد. گیاهان میزبان آن شامل سیب، گلابی، به، زالزالک و ازگیل میباشد. در نهالستانها و روی درختان جوان خسارتش بسیار شدید است. حمله شدید آن در باغهای بارده نیز به فراوانی دیده میشود. در درختان چه پیر و چه جوان پاجوشها بیشتر در معرض حمله این شته قرار دارند. بر اثر تغذیه این حشره برگهای جوان تغییر شکل میدهند. در این گونه پیچش برگها غالباً عرضی است. به عبارتی کلیتر برگهای جوان انتهایی بیشتر از همه در معرضحمله قرار دارند و بیشترین خسارت را میبینند.
زیستشناسی
سیکل زندگی این شته از نوع Holocyclic میباشد. زمستان گذرانی به صورت تخم است. این تخمها معمولاً روی شاخههای یکساله گذاشته میشوند. روی شاخههای سنین دیگر نیز ممکن است بتوان تخمی پیدا نمود. زمان تفریخ تخمها مصادف با باز شدن جوانههاست. فعالیت بهار این آفت شدید است و روی اعضا فعال و جوان گیاهی به سرعت به زندهزایی ادامه داده و مهمترین خسارت خود را در همان زمان وارد میآورد.
با بالا رفتن جمعیت، بالدارهایی در مجموعه شتهها ظاهر میشوند که انتشار آفت را به سایر درختان میزبان که در مجاورت قرار دارند به عهده میگیرند. این شته میزبان ثانوی برای تابستان گذرانی ندارد به عبارت دیگر تمام نسلهای خود را روی درختان میوه سردسیری که قبلاً اسامی آنها ارائه شد طی مینماید و اگر مشاهده میشود که در طول تابستان جمعیت آن به شدت کاهش مییابد به علت مهاجرت به طرف میزبانهای ثانوی نیست بلکه این کاهش نتیجه اثر حرارت شدید محیطی، ایجاد تغییراتی در شیره گیاهی و فعالیت قابل توجه دشمنان طبیعی این شته میباشد. از اوایل پاییز به بعد در جمعیت این شته فزونی محسوسی در مقایسه با جمعیت تابستانی پدیدار میگردد. افراد جنسی از اواخر مهر شروع به ظاهر شدن میکنند و تخمریزی تقریباً بلافاصله آغاز میگردد.
تعداد نسل شته سبز سیب در سال بر حسب شرایط آب و هوایی محل فرق کرده و معمولاً 15 تا 20 نسل در سال تولید میکند. این شته یک میزبانه است.
کنترل شیمیایی:
اگر شتهها موجب پیچیدگی برگ شوند یا تولید گال نمایند از سموم سیستمیک مانند اکسی دی متون متیل (متاسیستوکس) و تیومتون (اکاتین) استفاده میشود ولی اگر موجب پیچیدگی نشوند از پریمیکارب (پریمور) که یک شته کش اختصاصی است، استفاد میشود. برای مبارزه با شتههای سبزی و جالیزی از هپتنوفوس (هوستاکوئیک) استفاده میشود چون اثر سریع داشته ولی کم دوام است.همچنین سموم پر دوام در اوایل فصل مصرف شود.
1. تیومتون(اکاتین) EC 60 % یک در هزار
2. اکسی دیمتون متیل EC25% یک درهزار
3. مالاتیون EC25% دو درهزار
4. پیریمیکارب(پریمور) Df50% نیم درهزار
5. پیریمیکارب WP50% نیم درهزار
6. هپتنفوس EC50% یک در هزار
7. دیازینون EC60% یک در هزار
این ویروس از ویروس های آلوده کننده گیاهان است و اولین بار از Lazio در ایتالیا گزارش شد. این ویروس متعلق به جنس Nepovirus از خانواده Comoviridea است.دارای نوکلئوکپسید ایزومتریک با قطر ۲۸ نانومتر که زاویه دار به نظر می رسد. ماده ژنتیکی به شکل ss_RNA است.
میزبان طبیعی این ویروس درخت زیتون ( کلآ Olea spp ) است که هیچ علائم ظاهری در درخت دیده نمی شود.
این ویروس را می توان در مزوفیل و اپیدرم برگها و سیتوپلاسم و واکوئول سلول ها پیدا کرد.سلول های آلوده دارای Inclusion هستند که در واقع کریستالهای داخل سلولی و اجسام غشاء دار سلولند که ویریون ها را در بر می گیرند.سایر تغییرات سیتوپلاسمی شامل دسته دسته شدن کلروپلاست ها و رشد انگشتی شکل سلول به طرف خارج می باشد.
این ویروس از طریق روشهای مکانیکی و پیوند انتقال می یابد. پراکندگی آن در کشور ایتالیا است.
مردم معمولاًَ حشرات خزنده را به نام شَته میشناسند در حالیکه از دیدگاه دانشمندان فقط آن گروه از حشرات که دارای شاخکهای باشند که در صورتی که شاخکهایشان را نیاز ندارند آنها را تا کرده و در اطراف بدنشان پنهان کنند در گروه این جانوران قرار میگیرند بعضی از این حشرات ساقه گیاهان را سوراخ کرده و از شیره آنها تغذیه میکنند وبه ندرت عمر آنها از یک روز تا روز دیگر ادامه پیدا میکند دیگر حشرات شکارچیان فعالی هستند که بدن حیوانات را سوراخ کرده و از خون یا مایعات بدن آنها تغذیه میکنند.
در حدود 55000 گونه از شتهها تاکنون شناسایی شده و توسط دانشمندان نام گذاری شدهاند آنها تقریبا" در همه جا به استثناء مکانهای خیلی سرد زندگی میکنند.